Rododendrony i azalie: różnice, uprawa, szkodniki

Azalie i rododendrony należą do najpiękniej kwitnących krzewów ogrodowych. Wraz z wrzosami i wrzosami należą do roślin wrzosowatych. Jaka jest różnica między nimi?

Z biologicznego punktu widzenia azalie i rododendrony mają ze sobą wiele wspólnego. Oba rodzaje roślin tworzą krzewy pokryte błyszczącymi, soczystymi liśćmi. Podczas kwitnienia na gałązkach otwierają się ogromne kwiatostany, składające się z wielu mniejszych kwiatów.

Kwiaty często mają silny aromat miodu. Ich kolor jest zróżnicowany: biały, żółty, fioletowy, malinowy lub ciemnoróżowy. Rośliny są równie wymagające pod względem wilgoci i obie nadają się do luźnej gleby o wysokiej kwasowości.

Chociaż rośliny te są bardzo podobne, kluczową różnicą jest to, że większość gatunków azalii zrzuca liście zimą. Z drugiej strony klasyczne rododendrony tego nie robią. Rododendrony również wytrzymują znacznie niższe temperatury i rosną na większą wysokość.

Azalie i rododendrony różnią się także kształtem kwiatostanów. Azalie mają luźne, często półkoliste kwiatostany, a rododendrony zwarte i kuliste kwiatostany. Inna jest też budowa kwiatów – azalie mają kwiaty lejkowate, a rododendrony dzwonkowate.

Odmiany rododendronów i azalii
Pod względem botanicznym zarówno rododendrony, jak i azalie należą do rodzaju Rhododendron. Jest to duży i szeroko rozpowszechniony rodzaj, który ma ponad 1000 gatunków. Występują na większości półkuli północnej, w tym na obszarach tropikalnych, od Japonii, Himalajów, Kanady po Syberię.

W naszym regionie do najbardziej uprawianych zaliczamy Rhododendron Catawbiense (Rhododendron Amerykański), zwarty i mrozoodporny Rhododendron micranthum czy Rhododendron Carolinianum (Rhododendron Kalifornijski). Największym gatunkiem jest arboreum Rhododendron, dorasta do 12 m wysokości.

Wśród azalii wyróżniamy dwa tradycyjne gatunki: Rhododendron occidentale (azalia zachodnia lub kalifornijska) pochodzący z zachodniej Ameryki Północnej oraz Rhododendron viscosum (azalia bagienna) z północnych Stanów Zjednoczonych. Istnieją również różne hybrydy wiecznie zielone, takie jak Rhododendron blunt (azalie japońskie), które nie linieją zimą.

Jak uprawiać rododendrony?
Uprawa rododendronów nie jest trudną sprawą, ale trzeba pomyśleć o ich specyficznych wymaganiach. Najważniejsze jest dobranie odpowiedniej pozycji, przygotowanie gleby i podlewanie.

Gleba
Dla rododendronów bardzo ważny jest skład i przepuszczalność gleby. Wymagają gleb wilgotnych, czasem przepuszczalnych, próchnicowo-kwaśnych. pH powinno wynosić od 4,5 do 6. Jeśli gleba nie jest wystarczająco kwaśna lub zbyt wapienna, rośliny żółkną i opadają liście.

Miejsce
Miejsce sadzenia powinno być chronione przed silnymi wiatrami. Wybierając go, weź pod uwagę również wymiary, do których krzak będzie rósł i upewnij się, że inne krzewy lub drzewa nie będą przeszkadzać w jego wzroście. Rododendrony nie tolerują głębokiego sadzenia, dlatego sadzimy je płytko – do około 40 cm głębokości.

Światło
Rośliny najlepiej sadzić w półcieniu. Nie tolerują trwałego ciemnego cienia, ale w bezpośrednim świetle słonecznym mają bardzo wysokie wymagania dotyczące wilgoci i mogą wysychać, jeśli nie będziesz wystarczająco ostrożny.

Podlewanie
Różanecznik jest stosunkowo wymagający pod względem wilgoci. Nie znosi suszy, ale potrzebuje dobrze przepuszczalnej gleby, która nie będzie podmokła. Po posadzeniu najlepiej przykryć pień rośliny ściółką, dzięki czemu gleba będzie wilgotna. Nigdy nie podlewaj rośliny twardą wodą o wysokiej zawartości wapnia.

Jak rozmnażać rododendrony?
Jeśli masz już rododendron w swoim ogrodzie, możesz wypróbować prostą procedurę jego rozmnażania. Najłatwiejszym sposobem rozmnażania rododendronów są sadzonki.

Pobrać z rośliny pędy boczne o długości około 5 cm i pozostawić do zakorzenienia w szklarni lub szklarni. Możesz też użyć triku z doniczką i plastikową butelką, z której wycinasz dno. Możesz łatwo stworzyć mini szklarnię na 1-2 sadzonki ukorzenione w pojemniku.

Umieść sadzonki na głębokość około 1 cm w małych doniczkach wypełnionych mieszaniną odwapnionego piasku i perlitu. Dobrze je podlewaj i trzymaj w domu do końca jesieni. Następnie przenieś je do chłodnego, ale mrozoodpornego miejsca w szklarni lub piwnicy. Nawozić na początku wiosny i gdy pojawią się na nich pierwsze pędy, przesadzamy je pojedynczo do kwaśnego podłoża.

Jak nawozić rododendrony?
Rododendrony cierpią z powodu dużej ilości składników odżywczych, więc nie zadziałają bez dodatkowego nawożenia. Różaneczniki wielkokwiatowe potrzebują kilka razy w roku składników odżywczych. Nawozić przed kwitnieniem (marzec), po kwitnieniu (czerwiec) i pod koniec lata (koniec sierpnia). Dla azalii wystarczy nawożenie wiosenne.

Nawozimy specjalnymi nawozami do rododendronów, możemy również zastosować nawóz uniwersalny o niskiej zawartości wapnia. Wśród składników odżywczych ważną rolę odgrywa azot. Jej niedobór prowadzi do spowolnienia wzrostu i żółknięcia liści. Ponieważ nawóz o wyższej zawartości azotu sprzyja bujnemu wzrostowi, stosujemy go wiosną.

Zimujące rododendrony
Jeśli ustawisz roślinę od strony zawietrznej i odpowiednio zimujesz ją pod koniec jesieni, bez problemu przetrwa na zewnątrz w ogrodzie w chłodne miesiące. Najważniejsze jest podlewanie zimowe w dni, kiedy nie zamarza. Osuszanie jest często podobne do odmrożeń, ale w przypadku rododendronów susza jest częstszym problemem w okresie zimowym.

Na zimę wskazane jest przykrycie korzeniowej części rododendronów liśćmi lub jeżynami. Szczególnie młode nasadzenia naprawdę potrzebują tego kroku, ponieważ rododendron ma bardzo płytkie korzenie, które są podatne na zamarzanie. Wskazane jest owinięcie pni starszych roślin jutą. Rododendrony w doniczkach można również zostawić na zewnątrz, przykryć je jutą lub folią bąbelkową.

Choroby i szkodniki rododendronów
W dobrych warunkach rododendrony są na ogół dobrze odporne na choroby i szkodniki. Może jednak wystąpić zgnilizna korzeni spowodowana przez grzyba Phytophthora. Dzieje się tak często w niedostatecznie przepuszczalnej glebie. Należy również uważać na pasożytniczego grzyba zwanego pospolitą podkładką. W deszczową pogodę atakuje uszkodzone części rośliny.

Wśród szkodników szczególnie rozpowszechniona jest błonka, która zjada brzegi liści, a jej larwy atakują korzenie i pień. Mogą również pojawić się mączliki, mszyce lub bobry. Pomocne będzie opryski chemiczne lub ochrona biologiczna w postaci pasożytów tych szkodników.